Στην κοινωνία μας υπάρχει ένα σφάλμα στην αντίληψη όσο αφορά την παροχή υπηρεσιών και θα εξηγήσω το σκεπτικό μου..
-
Αν χαλάσει το κινητό σου περιμένεις 8 εβδομάδες έως 3 μήνες μέχρι να σου το φτιάξουν και όλα αυτά στο πλαίσιο της εγγύησης.
-
Αργεί το τρένο.. Είναι αυτονόητο ότι θα αργήσεις…
-
Αν αγοράσεις από το σουηδικό κατάστημα επίπλων ένα τραπεζάκι και σου λείπει μια βίδα, θα πρέπει να ξαναπάς και να σταθείς στην ουρά στην οποία θα σε εξυπηρετήσει ένας τρομερά νευριασμένος υπάλληλος για να σου δώσει την χαμένη βίδα που έπρεπε να ήταν εξαρχής στη συσκευασία.
-
Ας μην αναφέρουμε τις εφορίες και λοιπές δημόσιες υπηρεσίες.
Αυτή η λίστα μπορεί να συνεχιστεί επ΄άπειρον!
Και τι κάνει ο ανυπόμονος πελάτης;
Υποτάσσεται σερνάμενος σαν σκλάβος στην “Αφέντρα” του.
Μιλάμε για κινητά αξίας εκατοντάδων ευρώ. Για υπηρεσίες μεταφορών για τις οποίες έχει πληρώσει φόρους. Για έπιπλα που κοστίζουν 2 μηνιάτικα και τα οποία τα αγοράζεις και αποσυναρμολογημένα! Και αν κάνεις παράπονο σου δίνουν ένα χοτ ντογκ για να απαλύνεις τον πόνο σου!
Όλα καλά λες, όλοι έχουν το δικαίωμα του λάθους. Αλλά μερικές φορές είναι σαν να σε χέζουν οι μεγαλοεταιρίες και εσύ δέχεσαι με ευγνωμοσύνη ένα κομμάτι κωλόχαρτο για να σκουπίσεις τα φούμαρα που πουλάνε. Και ο “ανυπόμονος” πελάτης το κάνει με ευλάβεια!
Φυσικά, και δεν είναι όλοι οι πελάτες αυτού του είδους.
Αλλά γιατί ξεφορτώνει ένα μεγάλο μέρος των πελατών τα νεύρα του σε εμάς τους εργαζόμενους στην γαστρονομία με τους χαρακτηριστικούς τρόπους προσβολής που διακρίνει τον Έλληνα; Το κινητό που θα πάρει για αντικατάσταση από το επόμενο βονταφον σοπ, δεν θα είναι smartphone, έχει ζήσει εποχές δραχμής, ίσως να είναι και το απίστευτο, Nokia 3210, αλλά ο πελάτης δεν παραπονιέται.
Γιατί;
Επειδή έχει μετοχές στην εταιρία; Ή γιατί νιώθει ότι το αγαπημένο του κινητό είναι σε καλά χέρια και σε ένα εξάμηνο θα το έχει ξανά στην αγκαλιά του για να μπορέσει επιτέλους να δει Σεφερλή σε ριπιτ από τις εποχές τις δραχμής; Ή γιατί αν κριτικάρει το καινούργιο του αϊφόνι, που θα το πληρώνει σε δόσεις για τα επόμενα 2 χρόνια,δεν θα είναι πια αποδεκτός στην κοινωνία; Ή γιατί απλά φοβάται ότι αν το παίξει ζόρικος δεν θα ξαναδεί κινητό στη ζωή του;
Δεν ήταν ο ίδιος που το χθεσινό σαββατόβραδο πριν του πέσει το κινητό κάτω έλεγε τον σερβιτόρο ότι είναι αλλήθωρος γιατί δεν είδε ότι τον φώναζε η κοντέσα γυναίκα του; Δεν είναι ο ίδιος που παραπονέθηκε ότι το άλλο τραπέζι ήρθε πριν από “εμάς” και τρώει πρώτο άσχετα αν αυτός έχει παραγγείλει 1 αρνί και 100 μεζέδες που δεν θα τους φάει; Δεν είναι ο ίδιος που ρωτάει που είναι η τουαλέτα και μετά βγαίνει από την είσοδο και κατουράει στο διπλανό οικόπεδο;
Λες και όταν χτίζει κάποιος ένα εστιατόριο φτιάχνει λαβύρινθο για να βρει ο πελάτης την τουαλέτα…!!!
Δεν είναι ο ίδιος που βλέπει την ταμπέλα “Ρεζερβέ” και κάθεται επίτηδες εκεί;
Πραγματικά δεν έχω καταλάβει γιατί υπάρχουν τέτοιοι πελάτες που χάνουν την λογική τους μόλις επισκεφτούν ένα εστιατόριο και σίγουρα δεν πρέπει να ρωτάω το εαυτό μου, δεν είναι δικό μου λάθος, είναι λάθος της κοινωνικής αντίληψης. Οι ταβέρνες, τα ξενοδοχεία όλα παρέχουμε υπηρεσίες όπως η Apple, το Πλαίσιο, το ΙΚΕΑ και το Facebook. Μόνο που η γαστρονομία έχει το πιο χαμηλό στάνταρ σεβασμού από τους πελάτες ενώ παρέχει μεγαλύτερη απόλαυση από ένα αϊφον ή ένα ράφι Kallax. Γιατί; Δεν ξέρω.
Ίσως κάπου ξεχάσαμε τον σεβασμό στον άνθρωπο και την απόλαυση. Τι να της κάνεις της Apple στην τελική;
